Ik gok zo dat ik hier geen populaire mening verkondig: pedofielen moeten emanciperen. Ik kan me voorstellen dat mensen op z’n minst verontwaardigd zijn als ze deze woorden lezen. Toch is het iets dat mijns inziens nodig dat het gebeurt. De manier waarop we nu als samenleving omgaan met deze mensen zou namelijk best wel eens iets kunnen zijn waar we over een tijdje vol onbegrip op terugkijken. Niet alleen vanuit een moreel oogpunt, maar ook omdat het averechts werkt.

Allereerst moet ik heel duidelijk zijn over waar ik precies wel, en waar ik precies niet voor pleit. Waar ik absoluut niet voor pleit is een verhoogde acceptatie van pedoseksualiteit. Het gaat daar per definitie om een scheve machtsverhouding, en daarnaast is er letterlijk en figuurlijk tot in den treure bewezen dat het zeer schadelijk is voor het kind. Dat kan daar levenslang door getraumatiseerd raken. Daarvoor mogen de straffen wat mij betreft zelfs strenger worden. Waar ik wel voor pleit is de emancipatie van de pedofiel, iemand die zich aangetrokken voelt tot kinderen.

Dat onderscheid tussen pedofilie en pedoseksualiteit is cruciaal. Want ookal is een pedoseksueel uiteindelijk een praktiserende pedofiel, en is dit niet helemaal los van elkaar te zien, toch zit er een wereld van verschil tussen. Iemand kan er namelijk niks aan doen dat hij pedofiel is. Weinigen zullen op een dag besluiten dat het leuk zou zijn om opgewonden te raken van kleine kinderen. Het overkomt je, en als dat gebeurt heb je gewoon pech.

Wat dat betreft is het net zo goed een afwijking van de heteroseksuele norm als homofilie dat is, met als zeer groot verschil dat daarvan de seksuele uiting voor niemand schadelijk is. Daarom is bij homo’s het seksualiteit-/filie-onderscheid niet zo belangrijk: beide zijn compleet onschadelijk. Maar verder hebben zowel pedofielen als homo’s nooit gekozen voor hun geaardheid, evenmin als een hetero ooit een keuze heeft gehad. Geaardheid is een gegeven feit.

In vrijwel alle gevallen vinden we tegenwoordig dat iemand niet veroordeeld mag worden om wat hij is, alleen om wat hij doet. Juridisch gezien geldt dit natuurlijk net zo goed voor pedofielen. Het is niet bij wet verboden. Maar dat zou je niet zeggen als je ziet hoe de samenleving er mee omgaat. Men maakt namelijk bijna geen enkel onderscheid tussen de geaardheid en de misdaad. De commentsecties op internet lopen steevast vol met oproepen alle pedofielen op te hangen, dood te schieten en meer van zulks. Een begrijpelijke reactie op daadwerkelijk kindermisbruik, maar een zeer schadelijke en contraproductieve houding tegenover pedofilie.

Er zit nu namelijk een stigma op dat stukken erger is dan dat van de homo die zo ongelukkig is geweest in een strenggereformeerd dorp geboren te worden. Een homo kan aan de situatie ontkomen door naar ruimdenkendere oorden te verkassen. Maar waar kan een pedofiel heen? Die zal vrijwel overal uitgekosts en uitgestoten worden, dus rest er maar één plek: in zichzelf. Een eenzame plek, waar alsnog geen enkele beschutting is tegen gewetenswroeging en zelfhaat. Een plek waar geen enkele vorm van begrip, maar vooral ook geen tegenspraak te vinden is.

En hier is het punt waar het niet langer alleen moreel twijfelachtig is om pedofielen niet te accepteren, maar waar het een maatschappelijk gevaar wordt. Zoals ik al zei is het gewoon een gegeven feit dat sommige mensen pedofiel zijn. En het zijn er best heel veel. Volgens schattingen is tussen de 0,2 en de 1% van de mensen pedofiel. Dat wil zeggen dat er een middelgrote tot grote stad aan pedofielen in Nederland woont. Statistisch gezien woont er in elke straat in Nederland wel iemand met lustgevoelens voor kinderen. En omdat niemand er voor uit durft te komen, vliegt deze groep vrijwel geheel onder de radar. En door die ene die nou juist niet onder de radar vliegt, Sytze van der Z., met zoveel juridisch geweld uit de stad te willen verjagen, drukt Eindhoven mogelijk ruim tweeduizend andere pedofielen binnen de stadsgrenzen alleen maar dieper de anonimiteit in.

Omdat het in veel gevallen goed gaat lijkt dit misschien een aardige oplossing: een onzichtbaar probleem is geen probleem. Maar dat is het wel. Pedofilie is een afwijking die zeer onwenselijke gevolgen kan hebben. Daarom is het belangrijk dat we weten wie deze mensen zijn, zodat we ze niet alleen in de gaten kunnen houden, maar zodat we ze ook kunnen helpen met advies, therapie en medicatie. Beter voor de pedofiel, beter voor iedereen. Nu komen we er vaak pas achter als het al te laat is.

En de eerste stap in de goede richting zou zijn als we, hoe moeilijk het ook is, onze onderbuikgevoelens laten voor wat ze zijn. Eindhoven moet beseffen dat het verbannen van Sytze van der Z. niet meer is dan het verplaatsten van het probleem. Bij de heksenjacht van stopkinderseks.com is ook niemand gebaat. Je kunt van PVV’er Eric Lucassen zeggen wat je wilt, maar om hem met naam en adres in een openbare pedo-database te zetten omdat hij seks heeft gehad met een 17-jarig meisje slaat nergens op. Veroordeelde pedoseksuelen die hun straf al hebben uitgezeten de facto nogmaals veroordelen is al erg genoeg. Als iemand die met pedofilie worstelt dit op het nieuws ziet zal die er nog minder snel over durven praten, mede uit angst voor dit soort eigenrichting.

Zijn er al stappen in de goede richting gezet? Ja en nee. De Partij voor Naastenliefde en Diversiteit, alom weggezet als de ‘pedo-partij’, blijkt bij nader inzien een programma te hebben dat nog best meevalt. Volwassenen die seks hebben met twaalfjarigen, het is een schrikbeeld, maar nog niet zo lang geleden mocht dat in sommige gevallen überhaupt al in Nederland. En de wetgeving in Europese landen verschilt ook aanzienlijk, van 13 tot 18 jaar. Deze discussie is dus helemaal niet zo extreem als het lijkt. Verder was de PvND voor betere voorlichting, om jonge tieners weerbaarder te maken tegen misbruik. Je mag het er allemaal heel hard mee oneens zijn, ben ik ook, maar is dit zo ernstig dat het geheel gemarginaliseerd dient te worden?

Het probleem met PvND was dat het duidelijk vanuit een belang redeneerde, en dat de lijsttrekker in een grijs verleden is veroordeeld wegens ontucht. Het was absoluut niet de perfecte club mensen, en de leider was natuurlijk geen charismatisch boegbeeld. Maar iets in deze richting moet niet bij voorbaat afgeserveerd worden, al moet het dan absoluut uitgevoerd worden door mensen van onbesproken gedrag, en met meer nadruk op emancipatie, en minder op seksualiteit.

Dan is er nog Vereniging MARTIJN, ook alom gehaat. Maar het is wel een platform waar pedofielen met elkaar over hun problemen kunnen praten, op het forum of in praatgroepen, of waar ze hulpverlening kunnen krijgen. Er zullen achter de schermen vast dingen besproken worden die het daglicht niet kunnen verdragen. Maar op het forum is mooi te zien hoe ze elkaar steunen en bijsturen. Er komt geregeld iemand voorbij die een excuus zoekt, bijvoorbeeld door te stellen dat kinderen het zelf ook willen. Maar dat wordt dan vaak weer bijgestuurd door andere forumleden. Dit soort rationaliseringen kunnen in isolatie ongecontroleerd door blijven woekeren, en er toe leiden dat zo iemand het op een gegeven moment tegenover zichzelf kan verantwoorden. Alleen is nu alles nog anoniem, voornamelijk omdat ze bang zijn voor bedreigingen. Dus uiteindelijk zijn ze nog steeds onbereikbaar. Ik wil MARTIJN als geheel absoluut niet verdedigen, maar sommige elementen ervan verdienen navolging.

Een ander initiatief, uit Den Bosch, was om pedoseksuelen te koppelen aan een ‘buddy’, om hun sociale isolement te verminderen, en daarmee de kans op recidive te verkleinen. Een goed plan, maar wederom: het kan pas ingezet worden als het al te laat is. Ze zijn dan immers al veroordeeld voor het misbruiken van kinderen. Een soortgelijk systeem zou er ook moeten zijn voor mensen voor wie het nog niet te laat is. Maar wederom is dit niet mogelijk. Want op het moment dat iemand er voor uit komt, staan z’n naam, adres en foto binnen een week op stopkinderseks.com, en krijgen ze nog diezelfde avond een baksteen door de ruit.

Als we pedofilie optimaal willen inperken is het dus, paradoxaal genoeg, misschien maar beter om het te accepteren. Uiteindelijk zou het er niet om moeten gaan hoe principeel kwaad we op pedofielen zijn, maar om hoe we kunnen zorgen dat er zo weinig mogelijk kinderen slachtoffer worden van verkrachting en ander misbruik. Daarnaast moeten we er van doordrongen blijven dat het, zo lang ze niks hebben gedaan, gewoon mensen zijn die een probleem hebben waar ze zelf ook niet om gevraagd hebben.

Misschien zou het goed zijn als een pedofiele BN’er (die moeten er statistisch gezien zijn) uit de kast zou durven komen, en zou willen dienen als positief rolmodel. (En nee. Dat is niet Karl Noten.) Iemand met wie het verscholen leger van mogelijk 160.000 Nederlandse pedofielen zich verbonden kan voelen. Van wie ze aan kunnen nemen dat het inderdaad niet makkelijk is, maar dat ze zich niet hoeven te schamen, en zonder schroom om hulp van hun omgeving kunnen vragen, of dat het niet erg is om professionele hulp te zoeken. Ook iemand die aan de rest van Nederland kan laten zien dat pedofielen keurige mensen kunnen zijn, die geen vlieg kwaad doen.

Als dit zou kunnen, denk ik dat Nederland een beschaafder land zou zijn. Niet alleen een land waar onze kinderen veiliger zijn, maar ook een land waar weer één minderheid minder wordt gediscrimineerd.